Að verða fullorðinn

Þegar ég var unglingur ætlaði ég mér að verða gullsmiður, ég sá Finnland í hyllingum og mig langaði þangað í gullsmíðanám en svo þegar útskriftin úr grunnskóla var á næsta leyti kom ekkert annað til greina en að verða stúdent af bóknámsbraut - með smá hliðarbeygju sökum unglingaveiki.

Þegar ég var 18 ára ætlaði ég að fara til Atlanta eftir stúdentspróf og læra sálfræði. Ég skoðaði skóla og fann mér enskunámskeið til að fara á. Ég ætlaði mér að eyða sumri úti og klára svo stúdentinn. Ég hætti við, keypti mér bíl fyrir peninginn og varð ófrísk. Ég hægði á mér í framhaldsskólanum og tók stúdentinn á 5 árum meðfram því að vera með Maríu litla.

Þegar ég var 21 árs ætlaði ég að verða kennari, sótti um í KHÍ og fékk ekki inngöngu - plan B var þá að fara í uppeldis- og menntunarfræði í eitt ár og sækja svo aftur um í KHÍ að ári liðnu. Ég sótti aldrei aftur um í KHÍ heldur kláraði uppeldis- og menntunarfræðina 24 ára.

Þegar ég var 25 ára ætlaði ég að verða náms- og starfsráðgjafi. Ég prufaði það nám en fann fljótt að það átti ekki við mig. Á sama tíma hafði ég mikinn áhuga á því að vinna með unglingum í vanda og elskaði vinnuna mína hjá Götusmiðjunni. Ég ákvað þá að fara í MA nám tengt því án þess að pæla endilega í því hvað ætti að verða úr því. Einhvern tímann þarna í millitíðinni fann ég áhugavert nám í Svíþjóð sem hét Child Studies, ég fann íbúð og leikskóla en þorði ekki þegar á hólminn var komið.

Þegar ég var 29 ára ákvað ég að sækja um kennsluréttindanám þar sem þá var síðasti séns að klára það á einu ári. Ég ákvað að taka smá séns og skráði mig í nám á Akureyri - ekki "heima" í HÍ.

Þegar ég varð þrítug var ég orðin grunn- og framhaldsskólakennari með BA próf í uppeldis- og menntunarfræði og MA próf í fötlunarfræði. Mig langar samt alltaf að læra gullsmíði :)

Sunnudagsblogg

Í fyrsta skipti í ansi langan tíma var ég ein heima um helgina. Það að vera einn með sjálfum sér er stórlega vanmetið fyrirbæri, sérstaklega þegar maður hefur ekki verið mikið einn. Mamma flutti í nýja íbúð um síðustu helgi og María var á leið í frænkuheimsókn - svo voila, Hagamelsmúttan var ein heima.

----

Þegar ég kom heim úr vinnu á föstudag var ég ansi eirðarlaus, mig langaði margt og fæst af því var hægt að framkvæma svo skynsamlegt væri. Ég henti mér í sturtuna og lagðist upp í rúm, dormaði þar fram að kvöldmat milli þess sem ég kjaftaði í símann. Allt í einu fannst mér ferlega notalegt að þurfa ekki að gera nokkurn skapaðan hlut, ég druslaðist þó út í búð til að fylla á sælgætisbirgðarnar.

----

Þegar leið á kvöldið mætti "litla" frænka í heimsókn, við fleygðum okkur í sófann með nóg af kóki, snakki og nammi til að fæða heilt þorp í Afríku. Við áttum oft svona kvöld í den þegar ég bjó á stúdó og hún kom í heimsókn en undanfarið höfum við verið alltof latar (eða uppteknar) í svona kvöld. Notalegt og bara nauðsynlegt. Þegar frænka var farin valdi ég mér vælu til að horfa á - Brown Sugar - sofnaði yfir henni og gekk inn í rúm milli svefns og vöku einhvern tímann um miðja nótt.

---

Þegar laugardagurinn bankaði upp á, og ég var vakin :) - hafði ég sett mér háleit markmið fyrir daginn: fara út að hlaupa og fara í vinnuna til að klára verkefni síðustu viku. Ég gerði hvorugt heldur kveikti aftur á ræmunni sem ég ætlaði að horfa á nokkrum klukkustundum áður og fattaði að ég horfði aðeins á 17 mínútur af myndinni - úthaldið var greinilega gríðarlegt. Um miðjan dag kom María heim og múttan tók á móti henni í gervi uppvaknings, einstaklega úldin og með ljótuna á háu stigi.

---

Þegar fór að rökkva ákvað ég að skella mér í búð þar sem ég átti von á matargestum og ég þurfi að skutlast til múttu. Ég stoppaði lengur þar en ég hafði gert ráð fyrir svo að matargestirnir voru mættir þegar enn átti eftir að úrbeina kjötið, skera niður grænmeti og búa til sósu. Það kom ekki að sök þar sem eldri matargesturinn dáðist að aðförum mínum með hnífinn í eldhúsinu og hafði áhyggjur af því að ég myndi úrbeina sjálfa mig. Þegar hún svo vissi að úrbeiningarkunnáttan væri ekki frá ömmu heldur af Youtube fór hún að hafa meiri áhyggjur - óþarfa áhyggjur þar sem kjötið spratt af beininu. Yngri matargesturinn dáðist af dótturinni þar sem hún sýndi snilli sína í púsli og bara flestu á heimilinu. Þegar gestirnir yfirgáfu heimilið horfðum við mæðgur á einn þátt af PamAm - þvílík dásemd sem þessir þættir eru. Sú stutta fór svo að sofa um miðnætti en fannst það frekar snemmt.

----

Sunnudagurinn mætti okkur svo með þvílíkri sælu, ég vaknaði rúmlega 10 og sá ekki betur en að öll ljós væru slökkt og blótaði því að hafa ekki vakið barnið til að hún myndi sofna á skikkanlegum tíma. Sú stutta var aldeilis á undan móður sinni og mætt fram í stofu, mamman sá sé þá leik á borði og henti sér aftur í bólið og dormaði yfir bók lengur en góðu hófi gegnir.

---

Dagurinn í dag einkenndist af smá vinnu, smá leti, smá gelgju og smá íslenskulærdómi. Kvöldið verður nýtt í sjónvarpsgláp - með smá facebook pásum. Lífið er ljúft ;)

Gleðilegt nýtt ár!

Við mæðgur höfum átt nokkuð gott ár. Sú eldri varð þrítug og sú yngri 10 ára. María Rún byrjaði að æfa karate í janúar hjá Karatefélagi Reykjavíkur við góða orðstýr, hún skorar reglulega á mömmu sína í armbeygjukeppni og vinnur án undantekninga. Hún hélt áfram í fótboltanum og er nú komin í 5.fl.kvk. hjá KR,. Meðfram íþróttunum spilar sú stutta á klarinett í Skólahljómsveit Reykjavíkur. Ásamt öllu þessi sinnir hún svo hefðbundnu námi í Melaskóla þar sem hún stendur sig að sjálfsögðu með prýði. Mömmunni finnst hún að sjálfsögðu fullkomið barn. Mamman lauk loksins MA náminu í fötlunarfræði ásamt því að ljúka kennsluréttindanámi við Háskólann á Akureyri. Eins og venjulega reyndum við að ferðast um landið, mamman fór reglulega í vinkonu- og námsferðir til Akureyrar fram á vorið og heillaðist enn meir af fjallaloftinu í Eyjafirði. María Rún kíkti í upphafi sumars til Spánar með ömmu sinni þar sem þær sóluðu sig, versluðu og skoðuðu allt það sem Spánn hefur upp á að bjóða. Mamman notaði tækifærið og kíkti í heimsókn á Hveravelli, og fann þar nýjan uppáhaldsstað í tilverunni. Góðir vinir fluttu til Svíþjóðar svo við gáfum okkur góðan tíma með þeim á Akureyri áður en þau flugu af landi brott, við tókum okkur svo 9 klukkutíma í keyra fyrir Tröllaskaga og vestur á Blönduós. Nokkra daga í júlí vorum við svo í gamla skíðaskálanum við Skagaströnd þar sem sögustund var afskpalega vinsæl fyrir svefininn með sögum úr sveitinni. María Rún fór svo vestur til Ísafjarðar þar sem hún var í góðu yfirlæti í Króki. Þegar fór að hausta, a.m.k. samkvæmt dagatalinu, fórum við að sjálfsögðu í réttir í elskulegu sveitinni okkar. Hápunktur haustisins var án efa skiptinám Maríu Rúnar í Höfðaskóla þar sem sú stutta fékk að prufa eina viku í fámennum skóla, æfa fótbolta með Fram og spila á þverflautu frænku sinnar. Sveitin kom sterkt inn á þessu hausti, mamman kíkti á ball á haustmánuðum sem reyndist örlagaríkt. Þar var myndarlegur bóndi úr sveitinni sem bauð múttunni upp í dans. Það er aldrei að vita nema mamman mæti með date á árshátíðina! Fyrst þarf hún reyndar að fara í dansskóla. Síðustu daga ársins vorum við í góðu yfirlæti í Hafnarfirðinum ásamt því að dúllast heima við. Okkur hlakkar mikið til að takast á við nýtt ár og vonum að það muni færa okkur gleði og lukku, og betri danskunnáttu.

Venjulegur þriðjudagur í vesturbænum

Undanfarið hef ég pælt mikið í lífinu og tilverunni, rótleysið sem svo oft nær tökum á mér hefur náð nýjum hæðum. Einfaldleikinn heillar mig alltaf enn meir, ég sakna svo daganna á Helgamagrastræti þar sem við Magga tókum strætó í skólann og gengum heim - eða tókum heillangan rúnt í strætó. Ég slappa aldrei eins vel af og þegar ég fer til frænku og allra gemlinganna á ströndinni, nálægðin við fjöllin og sjóinn hafa svo róandi áhrif á verkefnahlaðan háskólastarfsmanninn. Það er eitthvað róandi við það að keyra yfir Holtavörðuheiðina að vetri til, í svarta myrkri og hlusta á tónlist. Sama hversu þreyttur maður er þegar maður fer af stað, það eitt að hlaupa út úr bílnum í Staðarskála hressir, kætir og bætir. En á hinn veginn þá er lika svo notalegt að geta rölt á kaffihús og fengið sér latte, fara yfir nokkur verkefni og fylgjast með sérkennilegu fólki sem gerir gáfumannlega hluti eða þykist að minnsta kosti vera að því. Það er líka svo róandi að keyra aftur og aftur niður Laugarveginn og skoða fólkið (og gluggana), stoppa hjá vinkonu og láta dæluna ganga - keyra svo aftur heim. Eða setjast hjá vinkonu og sötra bjór, taka taxa heim og rölta svo að sækja bílinn daginn eftir. Eða bara hlusta á umferðina fyrir utan gluggann - umferðina sem vekur mann á morgnana þegar maður hefur sofið yfir sig. Sumir hafa sagt við mig að það að ég leiti alltaf út fyrir borgarmörkin sé bara flótti, flótti frá aðstæðum sem ég ræð ekki við og mun ekki ráða við. Suma daga er ég sammála því, aðra ekki. Flesta daga vil ég líta svo að landsbyggðarástin sé bara sjálfsbjargarviðleitni, því einhver veginn trúi ég því að lífið sé einfaldara út á landi, tíminn sé lengur að líða og nálægðin við samfélagið meiri. Hugsanlega yrði ég að hætta innkaupaferðum á náttbuxnum en í flestum bæjarfélögum er hægt að fá latte - og ef ekki þá er tiltölulega stuttur akstur eftir latte. Pælingar á pælingar ofan. Svo langar mig líka til Stokkhólms, eða í verslunarferð til Boston.

... og 2011 er langt komið

Kannski les þetta enginn lengur - en ég kíki sjálf hérna regulega og minni mig á hvað ég var að hugsa á hverjum tíma. Nú þegar ég skrifaði síðast var 2010 að renna sitt skeið - það var erfitt, skemmtilegt og skrítið ár. Sama á kannski við um 2011 en á annan hátt.. áramótaheitin mín voru að klára MA ritgerðina, klára kennsluréttindin, hætta að reykja og fara í ræktina. Í stuttu máli sagt þá kláraði ég blessuðu ritgerðina mína í júní, kláraði kennsluréttindin í júní, planið er að hætta að reykja í næstu viku og ég hef farið nokkrum sinnum í ræktina. Stóra spurningin í dag er samt - hvað ætla ég að verða þegar ég verð stór. Síðastliðið ár hef ég verið í frekar miklu limbói, ég á mér drauma en ég fæ mig ekki til að framkvæma þá - veit ekki hvað málið er. Ég get ekki valið á milli þess sem mig langar... það er þrennt. Fyrsti kostur er að finna mér vinnu í Reykjavík, búa á Hagamelnum um ókomna tíð, styðja litla KRinginn og verða alvöru Reykvíkingur. Vinnan þarf að vera skemmtileg og tengd því sem ég hef lært, nú hef ég kennt í HÍ frá 2006 og núna langar mig að breyta til. Mig langar í 8 tíma vinnudag fyrir góð laun og eiga góðan frítíma. Annars kostur að flytja út á land í eitthvað minna bæjarfélag en Reykjavík - Akureyrin kemur alltaf sterkt inn en þá þarf góða vinnu. Ég fer ekki neitt nema fyrir góða stöðu sem er samt pínu fáránlegt því ég er ekki með neitt sérstaka stöðu í dag - vinn á skrifstofu í hálfu starfi og kenni í hálfu starfi. Mig langar í eitt skemmtilegt starf. Ég ímynda mér að tempóið sé allt miklu þægilegra úti á landi. Þriðji kostur er að fara til útlanda í doktorsnám, sem er í raun og veru ekki kostur eins og staðan er núna. Það er á langtímaplaninu. Mig langar samt ekki í doktorsnám með annarri vinnu, mig langar í doktorsnám sem ég get stundað eins og vinnu. Lífið getur verið flókið.....

Árið 2010

Þegar skipslúðrarnir blésu inn 2010 á Ísafirði á gamlárskvöld sá ég fyrir mér skemmtilegt ár, ár sem ég hafði lengi beðið eftir. Fátt á árinu hafði ég hins vegar getað spáð fyrir um.

---

Í upphafi árs sá ég fram á nýtt líf á Hagamelnum þar sem grunnurinn að framtíðinni væri lagður. Ég var í stjórnunarstöðu í vinnunni og ætlaði að ljúka MA ritgerðinni áður en árið væri úti, eins og svo oft áður. Framtíðin var björt og kerlingin bara þokkalega bjartsýn.

---

Árið sem er að líða var allt í senn skemmtilegt, erfitt, flókið og einfalt. Ég hélt upp á 29 árin með því að segja upp vinnunni minni og sækja um nám, þrátt fyrir að um erfiða ákvörðun væri að ræða fylgdu því mörg tækifæri - ég fékk að kenna meira en nokkru sinni áður og kynntist skemmtilegu fólki í náminu svo ég tali nú ekki um tækifærin til að heimsækja Akureyrarskvísurnar mínar einu sinni í mánuði. Ég hélt áfram í hlutastarfi á skrifstofunni við það sem mér finnst skemmtilegast, kennslumálin.

---

María ákvað að hætta í ballettinum og kórnum sem höfðu alltaf verið fastir póstar í okkar lífi, þess í stað vildi hún læra á hljóðfæri og stendur sig með sóma með klarinettuna að vopni. Hún er svo klár og dugleg þessi elska að lítið virðist stoppa hana - ég sé hana fyrir mér sem vísindamann í framtíðinni sem spilar á hljóðfæri sér til dægrastyttingar.

---

Nú stöndum við mæðgur í svipuðum sporum og fyrir 2 árum síðan, óvissan með framhaldið er óþægileg og ekki það sem lagt var með í upphafi. Sú stutta hefur þurft að ganga í gegnum miklar breytingar á stuttum tíma, eitthvað sem ég ætlaði aldrei að leggja á hana.

---

En á áramótum á maður víst alltaf að setja sér áramótaheit, ég er mikið búin að hugsa þau. Það er margt sem mig langar og sumt ég framkvæmt ein og óstudd, stundum er best að einblína á það. Áður en árið 2011 verður úti ætla ég að klára MA ritgerðina mína, klára kennsluréttindin, hætta að reykja og jafnvel skella mér í ræktina og ná af mér nokkuð mörgum kílóum.

---

Eníveis, gleðilegt nýtt ár og takk fyrir það gamla.

Drög að fyrsta niðurstöðukaflanum send!

Jíbbý! Mér tókst að merja saman fyrsta niðurstöðukaflanum og senda hann til leiðbeinandans. Næstu skref eru að klára annan kafla en hann er um skilning og skilgreiningar á hugtakinu "skóli án aðgreiningar" sem er í raun sérstakt áhugaefni mitt :)

Meennn þetta er allt að skríða í land.. eftir 5 ár!